Bond Bug، خودروی اسپرت سه‌چرخ!

پس از جنگ جهانی دوم خصوصاً در دهه‌های 50، 60 و 70 میلادی، خودروهای سه‌چرخ در بریتانیا بسیار محبوب بودند چراکه پس از جنگ اقتصاد انگلستان بسیار ضربه خورده و مردم توان خرید بالایی نداشتند؛ بنابراین خودروهای سه‌چرخ هم قیمت کمتری نسبت به نمونه‌های چهارچرخ داشتند و هم در قوانین انگلستان در دستهٔ موتورسیکلت قرار می‌گرفتند و به همین دلیل مالیات کمتری به آن‌ها تعلق می‌گرفت. این موارد موجب محبوبیت سه‌چرخه‌ها در بریتانیا شده بود.

شرکت‌های بریتانیایی ریلاینت و باند از شرکت‌هایی بودند که در آن سال‌ها در انگلستان به تولید خودروهای سه‌چرخ می‌پرداختند. سپس در سال 1969 ریلاینت شرکت باند را خریداری کرد اما همچنان طی دههٔ 70 از نام باند برای برخی خودروها استفاده می‌کرد. ریلاینت در آن سال‌ها خودروی سه‌چرخی را بنام ریگال تولید می‌کرد که تولید آن از سال 1953 آغاز شده بود؛ بنابراین ریلاینت تصمیم گرفت بر اساس ریگال یک خودروی سه‌چرخ جدید اسپرت تولید کند. این خودرو تلاشی بود از سوی ریلاینت برای جذاب‌تر نشان دادن خودروهای سه‌چرخ و جذب جوانان به آن‌ها چراکه تا پیش از آن خودروهای سه‌چرخ به‌عنوان خودروهای ارزان‌قیمت و کسل‌کننده شناخته می‌شدند.

بنابراین پروژهٔ ساخت سه‌چرخهٔ اسپرتی بر اساس ریگال آغاز شد. ریلاینت برای این کار طراحی خودرویی جذاب و سرگرم‌کننده را بر اساس ریگال از «Tom Karen» رئیس شرکت طراحی «Ogle Design» خواست. بدین ترتیب این خودرو بر روی شاسی کوتاه شدهٔ ریگال شکل گرفت و در دیگر قطعات مکانیکی هم با ریگال اشتراک داشت؛ اما بسیاری از قسمت‌های آن مانند تعلیق جلو صرفاً برای آن طراحی شدند. ریلاینت تصمیم گرفت این خودروی سه‌چرخ جدید را با برند باند به بازار عرضه کند. بدین ترتیب این سه‌چرخهٔ اسپرت که باگ (Bug) نام گرفت در سال 1970 معرفی شد.

باند باگ خودروی بسیار کوچکی بود که تنها 2.8 متر طول داشت و از طراحی گوه‌ای شکل و جذابی سود می‌برد؛ اما یکی از شاخص‌ترین ویژگی‌های ظاهری آن، نوع درهای آن بود. چراکه در این خودرو بجای درهای معمولی از یک کاناپی استفاده شده بود که به سمت بالا باز می‌شد. پیشرانهٔ آن نیز یک واحد 700 سی‌سی چهار سیلندر متعلق به آستین 7 بود که در قسمت جلو نصب شده و قسمتی از آن تا داخل کابین ادامه پیدا کرده بود. باند باگ در سه نسخهٔ 700، 700E و 700SE ساخته می‌شد که دو مدل اول نمونه‌های ارزان‌قیمت و آخری تیپ بالا رده بود. پیشرانهٔ چهار سیلندر آن در مدل‌های ارزان‌قیمت 700 و 700E قدرتی برابر با 29 اسب بخار تولید می‌کرد اما در مدل 700SE با سر سیلندر بازطراحی شده و افزایش ضریب تراکم، قدرت آن به 31 اسب بخار افزایش یافته بود.